پیشینه ومبانی نظری پژوهش ذهن آگاهی
توضیحات: فصل دوم تحقیق کارشناسی ارشد و دکترا (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)
- همرا با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو تحقیق
- توضیحات نظری کامل در مورد متغیر
- پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه
- رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب
- منبع : دارد (به شیوه APA)
- نوع فایل: WORD و قابل ویرایش با فرمت doc
قسمتی از مبانی نظری متغیر:
بیر (2003) «ذهن آگاهی» را به‌عنوان مشاهده فاقد قضاوت نسبت به جریان در
حال پیشرفت درونی و بیرونی محرک‌ها و بروز آن‌ها تعریف کرد. قضاوت نکردن،
ذهن آگاهی را پرورش می‌نهد وقتی شما با وضعیت هیجانی یا فیزیکی سختی روبه ر
و می‌شوید، قضاوت نکردن درباره تجربیات، بیشتر ازآنچه که می‌بینند و هستید
و چیزی که باید باشید، آگاه می‌شوید. البته این از پذیرش تجربیات لذت‌آور و
دردناک ناشی می‌شود. پذیرش این نیست که دوباره چیزهایی که ازنظر اخلاقی
قابل‌قبول نیست را تصدیق کنیم، بلکه پذیرش در مورد رفتارها متفاوت است؛
به‌عبارت‌دیگر تغییر همسان پذیرش است اگرچه سریع‌تر اتفاق می‌افتد (جانگسمن
و همکاران، 2000).
ذهن آگاهی نوعی آگاهی غیر قضاوتی از تجربۀ شخصی است و بدون آنکه قضاوتی
در مورد آن صورت گیرد، لحظه‌به‌لحظه آشکار می‌شود. هرچند هدف اصلی ذهن
آگاهی آرام‌سازی نیست، اما مشاهده رویدادهای منفی درونی بدون هیچ‌گونه
قضاوتی درباره آن‌ها، یا برانگیختگی فیزیولوژی باعث بروز آرامش می‌شود.
ذهن آگاهی مشاهده محرکه‌ای درونی و بیرونی همان‌گونه که اتفاق می‌افتد
بدون هیچ‌گونه قضاوت و پیش‌داوری است. ذهن آگاهی مهارتی است که به افراد
اجازه می‌نهد که در زمان حال، حوادث را کمتر از آن میزان که
ناراحت‌کننده‌اند، دریافت کنند. وقتی اشخاص نسبت به زمان حال آگاه می‌شوند
دیگر توجه خود را روی گذشته یا آینده معطوف نمی‌کنند. بیشتر مشکلات روانی
معمولاً با حوادثی که درگذشته روی‌داده یا در آینده اتفاق خواهد افتاد
مربوط است. به‌عنوان‌مثال افرادی که افسرده‌اند درباره گذشته، اغلب احساس
پشیمانی و گناه می‌کنند و کسانی که اضطراب دارند نگرانی از مشکلات آینده
باعث ایجاد ترس و دل‌شوره در آن‌ها می‌شود.(کابات زین 2005، روبینز 2002،
بائر 2003، بورکووک، 2002).
2-5-2 ذهن آگاهی و بهزیستی روان‌شناختی
ذهن آگاهی و حضور ذهن روشی است که مدت‌هاست برای کاستن و یا از بین بردن
مشکلات زندگی و ناراحتی‌ها و پریشانی‌های روان‌شناختی به کار می‌رود. در
دهه اخیر افزایشی ناگهانی در استفاده از مداخلات مبتنی بر ذهن آگاهی که
مهارتهای حضور ذهن را برای ارتقای سلامت و بهزیستی روان‌شناختی آموزش
می‌نهد، دیده‌شده است و روزبه‌روز این رویکرد در حال گسترش است. مفهوم ذهن
آگاهی از سنت‌های معنوی شرق سرچشمه گرفته است و به شکلی از کنترل توجه
اشاره دارد که از طریق تمرین‌های فکری رشد می‌کند (بایر، 2003). تمرین‌های
فکری از سنت‌های بودا نشأت‌گرفته و در بین متخصصان غربی بانام برنامه‌های
بالینی مبتنی بر ذهن آگاهی استفاده می‌شوند (موور، 2003). مداخلات مبتنی بر
ذهن آگاهی صلاحیت خود را در درمان مشکلات روان‌شناختی مختلف نشان داده‌اند
(بایر، 2007). ذهن آگاهی با افزایش سطح هشیاری و پذیرش غیر قضاوتی افکار و
هیجانات مرتبط با آن، نظم بخش هیجانی را گسترش می‌نهد. تجربه این
واکنش‌های هیجانی اطلاعاتی را در مورد پاسخ‌های خودکار فیزیولوژیکی در
اختیار فرد قرار می‌نهد که این اطلاعات، خود، می‌تواند راهنمای وی در
برخورد با دیگران و ارائه پاسخ‌های رفتاری مؤثرتر باشد (کیرایوس، 2009).
2-5-3 آموزش ذهن آگاهی
«ذهن آگاهی» بر اساس آموزش یکسری تکالیف به‌صورت هشیار و خودآگاه است.
هر تمرین به‌طور هدفمند و آگاهانه می‌تواند ظرفیت و توانایی نظام پردازش
اطلاعات را افزایش دهد. تمرین‌های ذهن آگاهی می‌تواند به‌عنوان یک نظام
هشدار اولیه مانع شروع یک انفجار یا سیل قریب‌الوقوع شود. شناخت درمانی
مبتنی بر ذهن
آگاهی، نوید تازه‌ای در تبیین رویکرد درمان شناختی رفتاری است. آموزش
ذهن آگاهی مستلزم یادگیری فراشناختی و راهبردهای رفتاری جدید برای متمرکز
شدن روی توجه، جلوگیری از نشخوارهای فکری و گرایش به پاسخ‌های نگران‌کننده
است؛ و همچنین باعث گسترش افکار جدید و کاهش هیجانات ناخوشایند می‌شود (کری
جی، 2003).
2-7 پیشینه پژوهش
2-7-1پژوهش‌های داخلی و خارجی
- مرعشی و همکاران در سال (1391) در پژوهشی که تحت عنوان «تأثیر آموزش
هوش معنوی بر بهزیستی روان‌شناختی، اضطراب وجودی و هوش معنوی، در دانشجویان
دانشکده نفت اهواز» انجام دادند، نتایج تحلیل واریانس‌های چند متغیری
بیان‌گر افزایش معنی‌دار تمام مؤلفه‌های بهزیستی روان‌شناختی (شامل پذیرش
خود، هدف و جهت‌گیری در زندگی، رشد شخصی، تسلط بر محیط، استقلال و
خودمختاری و روابط مثبت با دیگران) و هوش معنوی و کاهش اضطراب وجودی در
گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه است.
- کیومرثی و ابوالقاسمی (1389) در پژوهش نشان دادند که هوش معنوی
باکیفیت زندگی در نمونه‌ای از بیماران که دارای سندرم روده تحریک‌پذیر
بودند رابطه مثبت و معناداری دارد.
- غلامی، پاشا و سودانی (1388) در پژوهش خود که باهدف بررسی اثربخشی
معنا درمانی به شیوه گروهی برافزایش امید به زندگی و سلامت عمومی بیماران
دختر نوجوان تالاسمی ماژور شهر اهواز انجام دادند. از بین 110 نفر بیمار 46
نفر که پایین‌ترین نمره در آزمون سلامت عمومی و پایین‌ترین نمره در آزمون
امید به زندگی میلر را به دست آوردند را به‌صورت تصادفی در دو گروه 23 نفری
گروه آزمایش و گواه جایگزین کردند؛ که گروه آزمایشی طی 10 جلسه یک‌ساعته
فنون معنا درمانی آموزش داده شد که بعد از یک ماه آزمون پیگیری انجام داده
شد که نشان داد آموزش معنا درمانی باعث افزایش امید به زندگی و سلامت عمومی
بیماران تالاسمی‌شده است.
d
